admin

Zanim odpowiemy na pytanie: Jak w ogóle wywoływać emocje?, warto odpowiedzieć na inne: Po co? No bo przecież nie chodzi o to, by epatować emocjami w oderwaniu od treści. To trochę jak z muzyką, która podczas słuchania wywołuje w nas pewien nastrój, emocje. Inne wywoła Metallica, inne Kelly Family (nie wartościuję, nie oceniam!), choć i to zależy nie tyle od zespołu, ile od repertuaru. Po co zatem? Aby zjednać sobie audytorium, aby lepiej przekonywać lub informować. Można bowiem przekonywać… bez przekonania, ale… po co. O jakich konkretnie emocjach mowa? Skoro wiemy, po co, pójdźmy dalej i odkryjmy, o jakie emocje chodzi. Paul Eckman na podstawie badań mimiki ustalił kilka podstawowych emocji. Są to: gniew, wstręt,… Czytaj więcej »3 sprawdzone sposoby na wywoływanie emocji na scenie

Mówić czy nie mówić: oto jest pytanie! Gdzie najlepiej zacząć każde wystąpienie publiczne? W głowie. Najlepiej we własnej, jest ona bowiem najlepszym źródłem. Żeby tam jednak cokolwiek znaleźć, trzeba najpierw coś tam jakkolwiek umieścić, wrzucić, położyć. Inaczej nie ma z czego wybierać. Należy zatem chłonąć, selektywnie i nieselektywnie czytać, oglądać, rozmawiać. Namiętnie i biernie, lecz częściej w ten pierwszy sposób. To, co nam bliskie, będzie wszak najlepszym tematem i właśnie bliskość do nas samych jest najważniejsza. Najlepiej omawiać rzeczy, które znamy, cenimy, kochamy. Budzą one namiętność w nas, więc jeśli tylko opanujemy należycie mówcze narzędzia, będziemy mogli ją przekazać dalej, zgodnie z naszymi najlepszymi intencjami. Powiedzmy najpierw jednak, jak nie należy szukać tematu:Nie należy go… Czytaj więcej »Jak przygotować wystąpienie publiczne lub prezentację cz. 1: temat i cel

„Prawda jest kwestią formy” – czy pamiętamy, kto jest autorem? Oczywiście Oskar Wilde. Co jednak ów miał na myśli? Możemy przyjąć dwie interpretacje: łagodną i ostrą. Pierwsza mówi, że forma wystąpienia może być znacząca dla odbioru treści. Druga: że wyłącznie ona określa, czy audytorium nam uwierzy. Skupmy się na tropie łagodnym, z pełną świadomością złożoności tego, co ostatecznie decyduje o odbiorze. Osobiście uważam, że w największym stopniu określa go względna pewność siebie występującego. To, co się może na nią składać, to także świadomość siebie i swoich kompetencji językowych. Wiele osób zupełnie nieintencjonalnie posługuje się powszechnie znanymi figurami retorycznymi, których nazwy w pierwszym skojarzeniu mówią nic, albo w najlepszym razie niewiele. Czy bowiem anadiploza lub aitiologia… Czytaj więcej »Jak dzięki językowi wejść na wyższy poziom prezentacji?

Co decyduje o powtarzalności sukcesu? Nastawienie na rozwój czy na trwałość? Czy brak tzw. talentu na pewno tłumaczy brak zaangażowania? Na te i wiele innych pytań odpowiada Carol Dweck w książce „Nowa psychologia sukcesu”. W tym materiale wideo serdecznie zachęcam do lektury: https://www.youtube.com/watch?v=JtFliIdREXg

Zapraszam do wysłuchania audycji, w której miałem przyjemność podzielić się ze Słuchaczami częścią swoich doświadczeń: https://www.polskieradio.pl/10/4339/Artykul/2304813

Co sprawia, że niektóre mowy zyskują status olimpijski? Co stoi za sukcesem najlepszych wystąpień na TED? Dlaczego jedni mówcy stają się ikonami, a inni… nie. Na którekolwiek z pytań szukasz odpowiedzi, odpowiedź jest jedna: sekret! A właściwie: sekrety. Tak, w liczbie mnogiej, bo są co najmniej trzy. Właśnie o nich jest ten artykuł. Jak nazwa sugeruje, sekrety są niewidoczne. Nie oznacza to jednak, że nie mają swojej nazwy i nie można ich pokazać. Po przeanalizowaniu najlepszych wystąpień TED-owskich (polecam), po przeczytaniu wielu znanych mów (zachęcam), po obejrzeniu wystąpień, które zdobyły mistrzostwo świata w ramach Toastmasters International (rekomenduję), identyfikuję trzy: – struktura – emocjonująca argumentacja – skrzydlate słowa Dlaczego nie ma nic o mowie ciała? Co… Czytaj więcej »Największy sekret najlepszych wystąpień publicznych

Jak żyć? – pyta klasyk. Czytając! – w każdym razie od czasu do czasu – odpowiadam. Co jednak czytać. Gdzie szukać wiedzy, inspiracji, a gdzie refleksji? Co wybrać, by nie tracić czasu i pieniędzy. Obecnie rynek zasypany jest różnego rodzaju poradnikami, które przynoszą mniej lub bardziej wartościowe informacje, i choć przeczytałem taczkę książek nt. wystąpień publicznych, to oczywiście nie zapoznałem się ze wszystkim, bo po pierwsze: nie da się, a po drugie: nie warto. Co warto, to na pewno wziąć pod uwagę pozycje wybijające się, takie, które coś wnoszą. Wśród tych, które znam, polecam kilka. To oczywiście subiektywny wybór. Jest cała masa książek bardzo wartościowych, także po angielsku i materiał im poświęcony zamierzam także stworzyć… Czytaj więcej »Co warto czytać, by lepiej występować publicznie?

W dzisiejszym wideowpisie poruszam temat jak najbardziej związany z wystąpieniami publicznymi. Wydaje się, że jest to materia nieco mniej formalna, nieskrępowana zestawem reguł. Okazuje się jednak, że one jak najbardziej są i jak w przypadku każdych reguł, warto je poznać, by operować w ich ramach swobodnie. W utworzeniu filmu pomogła mi publikacja Savoire-vivre dla każdego Edwarda Pietkiewicza.

W poniższym materiale zapraszam do wykonania kilku ćwiczeń rozgrzewkowych aparatu artykulacyjnego. Dzięki nim będziesz mówił pewniej i… wyraźniej:-) Więcej m.in. w książkach: Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do nauki emisji głosu B. Tarasiewicza oraz Głośno i wyraźnie B. Toczyskiej  

Poniższy materiał to pigułka nt. podstawowych informacji dotyczących opowiadania, czyli storytellingu. Jestem zwolennikiem nazywania rzeczy po imieniu. Choć używam w materiale nazwy storytelling, to uważam, że równie dobrze można posługiwać się określeniem opowiadanie. Jest ono co prawda nieco mniej sexy, niemniej stanowi zwyczajną kalkę, powielenie angielskiego wyrazu. Zapraszam do oglądania i komentowania. Poniżej absolutnie podstawowa lista lektur dotycząca tego tematu: Arystoteles, Poetyka (na pierwszym miejscu zawsze i wszędzie) Christopher Vogler, Podróż autora (doskonała przyswajalna wersja Campbella poniżej) Joseph Campbell, Podróż bohatera (klasyka) Vladimir Propp, Morfologia bajki (oryginalna optyka rosyjskiego znakomitego badacza) Katarzyna Bonda, Maszyna do pisania (przezgrabny „bryk” w temacie) Lektur jest znacznie więcej;-)